Ucieczka ukochanego pupila to z pewnością jeden z największych koszmarów każdego miłośnika psów. Istnieje wiele czynników, które skłaniają nasze czworonogi do brania nóg za pas – poniżej przedstawiamy dziesięć najpopularniejszych przyczyn zaginięć psów oraz sposoby, by im przeciwdziałać

Młodzieńcze zapędy

Dorastające szczeniaki lubią się buntować. Między czwartym a dwunastym miesiącem życia są najczęściej skłonne do ucieczek – młode psy są niezwykle ciekawskie i potrafią świadomie ignorować komendy właścicieli, by zwiedzić świat. W tym okresie szczególnie pilnuj swojego pupila i tresuj go stosując pozytywną afirmację, aby z ochotą przybiegał na twoje zawołanie.

Panika

Psy, nawet najlepiej wytresowane, potrafią zapomnieć o wszystkim treningu i nawet nie słyszeć komend powrotu, gdy się przestraszą. Najczęściej pies boi się gwałtownych, głośnych dźwięków – burzy z piorunami, wystrzałów fajerwerków i petard, wystrzałów z broni, klaksonów aut. Gdy zdezorientowany psiak ucieknie w dal, pomocna może być smycz z lokalizatorem GPS. Ważne jest też zapobieganie: pies podkula ogon, trzęsie się, poszczekuje – wszystko to jest oznaką narastającego strachu u zwierzęcia. 

Zew natury

Po zaledwie sześciu miesiącach szczeniaki zaczynają odczuwać popęd seksualny. Cieczka u psa to jeden z najczęstszych powodów zaginięcia. Gdy samiec wyczuje sukę w rui (czyli taką u szczytu okresu rozrodczego, gotową na zajście w ciąże), to powstrzymanie go przed ucieczką może być praktycznie niemożliwe. Właściciele suczek też muszą być uważni – cieczka u suki również sprawia, że ta przy pierwszej okazji może czmychnąć za róg. Najprostsze rozwiązanie? Sterylizacja bądź kastracja. Cieczka pojawia się u psów mniej więcej co sześć miesięcy, więc to permanentne rozwiązanie pomoże uporać się z problemem raz na zawsze. 

Instynkt łowcy

Niektóre rasy psów są bardziej wyczulone na pobliską zwierzynę – beagle, foxhound, jamnik czy bloodhound – i gdy tylko wyczują niedaleko sarnę czy zająca, będą chciały rzucić się za nim w pogoń. Jak oduczyć psa uciekania? Przede wszystkim od małego uczyć go komendy „do nogi” i „wracaj”. Zauważaj, kiedy pies wchodzi w „tryb łowcy” i reaguj – odwróć jego uwagę smakołykiem i utrzymuj z psem kontakt wzrokowy. 

Zerwanie się ze smyczy

Niepoprawnie dobrana smycz bądź obroża mogą nieść ze sobą poważne konsekwencje – czy to hałas, czy inne zwierzę w pobliżu, czy interesujący zapach mogą sprawić, że pies szarpnie mocniej i zerwie się ze smyczy. Jak wybrać obrożę dla psa? Najlepiej dopasować ją do temperamentu i rozmiaru – aktywne pieski skorzystają z szelek, które jednak nie będą najlepszym wyborem dla malutkich ras. Dla większych czworonogów może sprawdzić się klasyczna, skórzana obroża z metalową sprzączką. Obroża zaciskowa to coś, czego powinno się unikać – według wielu ekspertów może stanowić zagrożenie dla psa, gdy pupil za mocno pociągnie, bo zaciska się ona do oporu. 

Nuda

Tak, pieski też mogą znudzić się swoim otoczeniem – szczególne inteligentniejsze rasy, które wymagają dużo uwagi i częstej stymulacji. Zwierzęta są ciekawskie i jeśli ich naturalna chęć poznawania świata wokół nie będzie zaspokajana przez właściciela, to poradzą sobie same. Częste, długie spacery i wspólna zabawa – to idealne rozwiązanie, aby zapewnić twojemu psu masę atrakcji.

Pozostawienie psa pod sklepem

To znany scenariusz – na spacerze z psem ktoś przypomina sobie, że musi wskoczyć do najbliższego sklepu po jakiś drobiazg, nieuważnie przywiązuje smycz psa przed sklepem, zostawia go tylko na chwilę, a gdy wychodzi na zewnątrz po zakupach – psa nie ma. Chociaż czworonóg może wtedy zwyczajnie uciec, w takiej sytuacji pupil może stać się też ofiarą kradzieży. Najlepiej nie ryzykować i najpierw wrócić ze zwierzakiem do domu – zakupy mogą chwilę poczekać. Jeśli nie masz wyjścia i musisz natychmiast zostawić psa na chwilę samego, poproś kogoś w okolicy o przypilnowanie pupila przez kilka minut.

Nowe, nieznane miejsce

Wakacyjny wyjazd lub przeprowadzka to dla psa zupełnie nowe tereny i zapachy. Łatwo wpada wtedy w dezorientacje i się stresuje, albo zaciekawiony wcześniej nieznanymi ścieżkami postanawia zbadać je samodzielnie. Aby upewnić się, że tak się nie stanie, wyprowadzaj psa na smyczy i baw się z nim, aby znudzony nie postanowił pozwiedzać okolicy bez czujnego oka właściciela.

Złe wychowanie

Jeśli nauczymy szczeniaka złych nawyków, to jako dorosły pies może sprawiać nam problemu. Gdy nie reaguje na komendy, nie goń za nim, bo uzna to za zabawę. Kiedy wołasz psa kolejny raz i przybiega dopiero za drugim, trzecim, czy czwartym razem, to nie karć go za poprzednie nieposłuszeństwa – nauczy się jedynie strachu przed właścicielem.

Chwila nieuwagi

Wystarczą niedomknięte drzwi, otwarte okno czy spuszczenie oka z psa, gdy ten biega luzem bez smyczy, by nasz pupil uciekł. Opiekowaniem się psem to odpowiedzialność i należy się do tego przykładać – gdy zostawiasz go samego, domknij wszystkie możliwe drogi ucieczki, a podczas spacerów bez smyczy cały czas zwracaj uwagę na czworonoga.